លោកបេនយ៉ាមីន នេតាន់យ៉ាហ៊ូ នាយករដ្ឋមន្រ្តីអ៊ីស្រាអែល បានចាប់ផ្តើមដំណើរទស្សនកិច្ចនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា កាលពីថ្ងៃចន្ទ ហើយនៅថ្ងៃទី១នៃដំណើរទស្សនកិច្ចរយៈពេល ៦ថ្ងៃនេះ លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីអ៊ីស្រាអែលបានលើកឡើង អំពីការបើក “ទំព័រសករាជថ្មី” នៅក្នុងទំនាក់ទំនងទ្វេភាគី រវាងអ៊ីស្រាអែល និងឥណ្ឌា។ ទំនាក់ទំនងដែលតាំងពីដើមមក តែងតែមានភាពស្មុគស្មាញខ្លាំង។
“នៅថ្ងៃនេះ យើងបង្ហាញពីការបើកទំព័រសករាជថ្មី នៅក្នុងទំនាក់ទំនង រវាងប្រទេសយើងទាំងពីរ” នេះគឺជាការលើកឡើងរបស់លោកបេនយ៉ាមីន នេតាន់យ៉ាហ៊ូ នៅពេលចាប់ផ្តើមដំណើរទស្សនកិច្ចនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា កាលពីថ្ងៃចន្ទ និងក្រោយពីបានជួបជជែកជាមួយនឹងសមភាគីរបស់លោក គឺលោកណារិនដ្រា ម៉ូឌី។ ក៏ប៉ុន្តែ បើគេត្រូវបើកទំព័រសករាជថ្មី គឺមានន័យថា វាមានទំព័រចាស់ដែលត្រូវបិទបញ្ចប់ ហើយទំព័រចាស់នេះ គឺពិតមានពោរពេញទៅដោយភាពស្មុគស្មាញច្រើន។
តាមការពិត នៅក្នុងប្រវត្តិនៃទំនាក់ទំនងឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល លោកបេនយ៉ាមីន នេតាន់យ៉ាហ៊ូ ទើបនឹងជានាយករដ្ឋមន្រ្តីអ៊ីស្រាអែលទី២ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទៅបំពេញទស្សនកិច្ចនៅឥណ្ឌា បន្ទាប់ពីដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោកអារីយែល ស្ហារ៉ូន កាលពី ១៥ឆ្នាំមុន។ ចំណែកពីខាងឥណ្ឌាវិញ លោកណារិនដ្រា ម៉ូឌី គឺជានាយករដ្ឋមន្រ្តីឥណ្ឌាដំបូងបង្អស់ ដែលបានធ្វើដំណើរទៅបំពេញទស្សនកិច្ចនៅអ៊ីស្រាអែល កាលពី ៦ខែមុន។
ជាងនេះទៅទៀត គេសង្កេតឃើញថា ក្រៅពីប្រទេសអារ៉ាប់ ឥណ្ឌា គឺជាប្រទេសដែលមានការយឺតយ៉ាវជាងគេ ក្នុងការទទួលស្គាល់រដ្ឋអ៊ីស្រាអែល និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយអ៊ីស្រាអែល។ នៅពេលដែលអ៊ីស្រាអែលប្រកាសបង្កើតរដ្ឋ នៅឆ្នាំ១៩៤៨ ឥណ្ឌាបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ ហើយក្រោយមកទៀត ឥណ្ឌាបានបោះឆ្នោតនៅអ.ស.ប ជំទាស់នឹងសេចក្តីសម្រេចកំណត់ព្រំដែនពុះចែករដ្ឋអ៊ីស្រាអែល និងប៉ាឡេស្ទីន។ រហូតទាល់តែដល់ឆ្នាំ១៩៩២ ពោលគឺ ទើបនឹងកាលពីជាង ២៥ឆ្នាំមុននេះប៉ុណ្ណោះ ដែលឥណ្ឌាបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយនឹងអ៊ីស្រាអែល។
ឥណ្ឌាប្រកាន់នូវជំហរបែបនេះចំពោះអ៊ីស្រាអែល គឺដោយសារតែកត្តាធំៗមួយចំនួន។
ម្យ៉ាង គឺដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាចង់ប្រកាន់យកនូវនយោបាយគាំទ្រប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន តម្រូវទៅតាមចិត្តប្រជាជនឥណ្ឌាដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម។ គេមិនត្រូវភ្លេចទេថា ឥណ្ឌា ថ្វីដ្បិតតែមានប្រជាជនភាគច្រើនកាន់សាសនាហិណ្ឌូ ក៏ប៉ុន្តែ សាសនាទី២ គឺសាសនាអ៊ីស្លាម ហើយប្រជាជនឥណ្ឌា ដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម គឺមានរហូតដល់ទៅជាង ១៧០លាននាក់។ ចំណែកឯជនជាតិជ្វីហ្វនៅឥណ្ឌាវិញ គឺមានប្រមាណតែ ៥ពាន់នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។
ម្យ៉ាងទៀត ឥណ្ឌាយល់ឃើញថា ការបង្កើតរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល គឺធ្វើឡើងដោយមានមូលដ្ឋានលើសាសនាសុទ្ធសាធ ហើយការពុះចែកទឹកដីបង្កើតជារដ្ឋផ្សេងគ្នា ដោយឈរលើមូលដ្ឋានសាសនាបែបនេះ ឥណ្ឌាខ្លួនឯងធ្លាប់ឆ្លងកាន់នូវប្រវត្តិដ៏សែនជូរចត់ គឺការពុះចែកឥណ្ឌា បង្កើតជារដ្ឋពីរ គឺឥណ្ឌាហិណ្ឌូ និងប៉ាគីស្ថានអ៊ីស្លាម កាលពីឆ្នាំ១៩៤៧ ពោលគឺ តែមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ មុនការបង្កើតរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល។
កត្តាដ៏ចម្បងមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែលមើលមុខគ្នាមិនចំ កាលពីពេលកន្លងមក គឺកត្តាភូមិសាស្រ្តនយោបាយ។ គេនៅចាំបានថា នៅពេញក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមត្រជាក់ ឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល ស្ថិតនៅក្នុងប្លុកពីរផ្សេងគ្នា ហើយជាគូសត្រូវនឹងគ្នា គឺឥណ្ឌាជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហភាពសូវៀត ចំណែកអ៊ីស្រាអែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
លើសពីនេះទៅទៀត ចាប់តាំងពីក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមត្រជាក់ ហើយបន្តរហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ឥណ្ឌាភាគច្រើនបានរក្សានូវទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងប្រទេសដែលជាគូសត្រូវដ៏ធំរបស់អ៊ីស្រាអែល គឺអ៊ីរ៉ង់ ដែលជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ប្រេងដ៏ធំមួយដល់ឥណ្ឌា។
នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេអាចសង្កេតឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា មេដឹកនាំឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល សុទ្ធតែបង្ហាញពីឆន្ទៈចង់បិទទំព័រចាស់ ហើយឈានទៅចាប់ផ្តើមសករាជថ្មីនៃទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីរវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺទំនាក់ទំនងដែលមានមូលដ្ឋានគ្រឹះឈរលើតម្រូវការជាក់ស្តែងនៃផលប្រយោជន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងទំព័រសករាជថ្មីនេះ ឥណ្ឌាប្រាកដជានឹងត្រូវស្វែងរកនូវតុល្យភាពនៃនយោបាយការបរទេសរបស់ខ្លួន តុល្យភាព រវាងការពង្រឹងទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងអ៊ីស្រាអែល និងការគាំទ្រប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន ដែលជានយោបាយឥណ្ឌាប្រកាន់យកតាំងពីដើមមក និងនៅតែបន្តរហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន ដូចដែលបានបញ្ជាក់ឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ តាមរយៈការបោះឆ្នោតនៅអ.ស.ប ប្រឆាំងនឹងការទទួលស្គាល់ក្រុងហ្ស៊េរុយសាឡិមជារដ្ឋធានីអ៊ីស្រាអែល កាលពីពេលថ្មីៗនេះ។
នៅក្នុងទំនាក់នងត្រីកោណជាមួយអ៊ីស្រាអែល និងអ៊ីរ៉ង់ ក៏ឥណ្ឌាត្រូវស្វែងរកនូវតុល្យភាពមួយដែរ។ នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ អ៊ីស្រាអែល គឺជាប្រទេសផ្គត់ផ្គង់គ្រឿងសព្វាវុធដ៏ចម្បងមួយទៅឲ្យឥណ្ឌា ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា ឥណ្ឌាក៏នៅតែមានការពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងដែរ លើការនាំប្រេងពីអ៊ីរ៉ង់មកផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន។ បច្ចុប្បន្ននេះ អ៊ីរ៉ង់ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមប្រទេស៣ (រួមជាមួយនឹងប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីត និងអ៊ីរ៉ាក់) ដែលផ្គត់ផ្គង់ប្រេងទៅឲ្យឥណ្ឌាច្រើនជាងគេ៕
“នៅថ្ងៃនេះ យើងបង្ហាញពីការបើកទំព័រសករាជថ្មី នៅក្នុងទំនាក់ទំនង រវាងប្រទេសយើងទាំងពីរ” នេះគឺជាការលើកឡើងរបស់លោកបេនយ៉ាមីន នេតាន់យ៉ាហ៊ូ នៅពេលចាប់ផ្តើមដំណើរទស្សនកិច្ចនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា កាលពីថ្ងៃចន្ទ និងក្រោយពីបានជួបជជែកជាមួយនឹងសមភាគីរបស់លោក គឺលោកណារិនដ្រា ម៉ូឌី។ ក៏ប៉ុន្តែ បើគេត្រូវបើកទំព័រសករាជថ្មី គឺមានន័យថា វាមានទំព័រចាស់ដែលត្រូវបិទបញ្ចប់ ហើយទំព័រចាស់នេះ គឺពិតមានពោរពេញទៅដោយភាពស្មុគស្មាញច្រើន។
តាមការពិត នៅក្នុងប្រវត្តិនៃទំនាក់ទំនងឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល លោកបេនយ៉ាមីន នេតាន់យ៉ាហ៊ូ ទើបនឹងជានាយករដ្ឋមន្រ្តីអ៊ីស្រាអែលទី២ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទៅបំពេញទស្សនកិច្ចនៅឥណ្ឌា បន្ទាប់ពីដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់លោកអារីយែល ស្ហារ៉ូន កាលពី ១៥ឆ្នាំមុន។ ចំណែកពីខាងឥណ្ឌាវិញ លោកណារិនដ្រា ម៉ូឌី គឺជានាយករដ្ឋមន្រ្តីឥណ្ឌាដំបូងបង្អស់ ដែលបានធ្វើដំណើរទៅបំពេញទស្សនកិច្ចនៅអ៊ីស្រាអែល កាលពី ៦ខែមុន។
ជាងនេះទៅទៀត គេសង្កេតឃើញថា ក្រៅពីប្រទេសអារ៉ាប់ ឥណ្ឌា គឺជាប្រទេសដែលមានការយឺតយ៉ាវជាងគេ ក្នុងការទទួលស្គាល់រដ្ឋអ៊ីស្រាអែល និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយអ៊ីស្រាអែល។ នៅពេលដែលអ៊ីស្រាអែលប្រកាសបង្កើតរដ្ឋ នៅឆ្នាំ១៩៤៨ ឥណ្ឌាបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ ហើយក្រោយមកទៀត ឥណ្ឌាបានបោះឆ្នោតនៅអ.ស.ប ជំទាស់នឹងសេចក្តីសម្រេចកំណត់ព្រំដែនពុះចែករដ្ឋអ៊ីស្រាអែល និងប៉ាឡេស្ទីន។ រហូតទាល់តែដល់ឆ្នាំ១៩៩២ ពោលគឺ ទើបនឹងកាលពីជាង ២៥ឆ្នាំមុននេះប៉ុណ្ណោះ ដែលឥណ្ឌាបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងការទូតជាមួយនឹងអ៊ីស្រាអែល។
ឥណ្ឌាប្រកាន់នូវជំហរបែបនេះចំពោះអ៊ីស្រាអែល គឺដោយសារតែកត្តាធំៗមួយចំនួន។
ម្យ៉ាង គឺដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាចង់ប្រកាន់យកនូវនយោបាយគាំទ្រប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន តម្រូវទៅតាមចិត្តប្រជាជនឥណ្ឌាដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម។ គេមិនត្រូវភ្លេចទេថា ឥណ្ឌា ថ្វីដ្បិតតែមានប្រជាជនភាគច្រើនកាន់សាសនាហិណ្ឌូ ក៏ប៉ុន្តែ សាសនាទី២ គឺសាសនាអ៊ីស្លាម ហើយប្រជាជនឥណ្ឌា ដែលកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម គឺមានរហូតដល់ទៅជាង ១៧០លាននាក់។ ចំណែកឯជនជាតិជ្វីហ្វនៅឥណ្ឌាវិញ គឺមានប្រមាណតែ ៥ពាន់នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។
ម្យ៉ាងទៀត ឥណ្ឌាយល់ឃើញថា ការបង្កើតរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល គឺធ្វើឡើងដោយមានមូលដ្ឋានលើសាសនាសុទ្ធសាធ ហើយការពុះចែកទឹកដីបង្កើតជារដ្ឋផ្សេងគ្នា ដោយឈរលើមូលដ្ឋានសាសនាបែបនេះ ឥណ្ឌាខ្លួនឯងធ្លាប់ឆ្លងកាន់នូវប្រវត្តិដ៏សែនជូរចត់ គឺការពុះចែកឥណ្ឌា បង្កើតជារដ្ឋពីរ គឺឥណ្ឌាហិណ្ឌូ និងប៉ាគីស្ថានអ៊ីស្លាម កាលពីឆ្នាំ១៩៤៧ ពោលគឺ តែមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ មុនការបង្កើតរដ្ឋអ៊ីស្រាអែល។
កត្តាដ៏ចម្បងមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែលមើលមុខគ្នាមិនចំ កាលពីពេលកន្លងមក គឺកត្តាភូមិសាស្រ្តនយោបាយ។ គេនៅចាំបានថា នៅពេញក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមត្រជាក់ ឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល ស្ថិតនៅក្នុងប្លុកពីរផ្សេងគ្នា ហើយជាគូសត្រូវនឹងគ្នា គឺឥណ្ឌាជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហភាពសូវៀត ចំណែកអ៊ីស្រាអែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
លើសពីនេះទៅទៀត ចាប់តាំងពីក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមត្រជាក់ ហើយបន្តរហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ឥណ្ឌាភាគច្រើនបានរក្សានូវទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងប្រទេសដែលជាគូសត្រូវដ៏ធំរបស់អ៊ីស្រាអែល គឺអ៊ីរ៉ង់ ដែលជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ប្រេងដ៏ធំមួយដល់ឥណ្ឌា។
នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេអាចសង្កេតឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា មេដឹកនាំឥណ្ឌា និងអ៊ីស្រាអែល សុទ្ធតែបង្ហាញពីឆន្ទៈចង់បិទទំព័រចាស់ ហើយឈានទៅចាប់ផ្តើមសករាជថ្មីនៃទំនាក់ទំនងទ្វេភាគីរវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺទំនាក់ទំនងដែលមានមូលដ្ឋានគ្រឹះឈរលើតម្រូវការជាក់ស្តែងនៃផលប្រយោជន៍គ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងទំព័រសករាជថ្មីនេះ ឥណ្ឌាប្រាកដជានឹងត្រូវស្វែងរកនូវតុល្យភាពនៃនយោបាយការបរទេសរបស់ខ្លួន តុល្យភាព រវាងការពង្រឹងទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងអ៊ីស្រាអែល និងការគាំទ្រប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន ដែលជានយោបាយឥណ្ឌាប្រកាន់យកតាំងពីដើមមក និងនៅតែបន្តរហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន ដូចដែលបានបញ្ជាក់ឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ តាមរយៈការបោះឆ្នោតនៅអ.ស.ប ប្រឆាំងនឹងការទទួលស្គាល់ក្រុងហ្ស៊េរុយសាឡិមជារដ្ឋធានីអ៊ីស្រាអែល កាលពីពេលថ្មីៗនេះ។
នៅក្នុងទំនាក់នងត្រីកោណជាមួយអ៊ីស្រាអែល និងអ៊ីរ៉ង់ ក៏ឥណ្ឌាត្រូវស្វែងរកនូវតុល្យភាពមួយដែរ។ នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ អ៊ីស្រាអែល គឺជាប្រទេសផ្គត់ផ្គង់គ្រឿងសព្វាវុធដ៏ចម្បងមួយទៅឲ្យឥណ្ឌា ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា ឥណ្ឌាក៏នៅតែមានការពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងដែរ លើការនាំប្រេងពីអ៊ីរ៉ង់មកផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន។ បច្ចុប្បន្ននេះ អ៊ីរ៉ង់ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមប្រទេស៣ (រួមជាមួយនឹងប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីត និងអ៊ីរ៉ាក់) ដែលផ្គត់ផ្គង់ប្រេងទៅឲ្យឥណ្ឌាច្រើនជាងគេ៕