ព័ត៌មានស្តីអំពីការប្រើសារធាតុ (គីមី) បន្ថែមក្នុងចំណីអាហារ និងបន្លែផ្លែឈើ មានឮសូរជាហូរហែ និងគួរឱ្យព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង។ សារធាតុបន្ថែមក្នុងចំណីអាហារមានច្រើនមុខណាស់។ ហើយថ្មីៗនេះ អាជ្ញាធរបានរកឃើញថាមានការផលិតចំណីអាហារនេះ ឬនោះ មានផ្ទុកសារធាតុ បរ៉ាក់។ តើ បរ៉ាក់ ជាអ្វី ?
តើបរ៉ាក់ជាអ្វី?
បរ៉ាក់ ជាសមាសធាតុគីមី ដែលមានឈ្មោះថា សូដ្យូមបរ៉ាត(Na2B4O7-10H2O) ឬហៅតាមអ្នកស្រុកថាទឹកបន្សារ។ បរ៉ាក់មានសណ្ឋានជាក្រាម ជាម្សៅសៗ មិនមែនជាវត្ថុរាវឡើយ។
នៅក្នុងឧស្សាហកម្ម សារធាតុបរ៉ាក់មាននៅក្នុងថ្នាំសំលាប់សត្វល្អិត ផលិតផលដែលគេប្រើដើម្បីលាងសំអាត (សាប៊ូ និងទឹកសាវ៉ែល) គ្រឿងសំអាង(Cosmetic products) ក្នុងអាងហែលទឹកធំៗ ថ្នាំSpa ថ្នាំពេទ្យ និងថ្នាំបូរាណមួយចំនួន។ បរ៉ាក់ក៏មានប្រើច្រើននៅក្នុងផលិតចំណីអាហារ ដើម្បីជាជំនួយអាហារឱ្យមានសភាពស្វិត និងរឹងល្អ ដូចជាប្រើក្នុងល្បាយសាច់បាត់តេ ប្រហិត ឬល្បាយម្សៅ គុយទាវ មី។ លើសពីនេះទៅទៀត បរ៉ាក់ក៏ជួយឱយជាតិម្សៅឡើងស្រួយល្អពេលគេយកនំ និងចំណីទៅបំពង ក្នុងនោះមាន សាច់មាន់ បង្គារ ឆៃយ៉ ។ល។
ដោយមានសមត្ថភាពអាចប្រឆាំងនឹងពពួកបាក់តេរី និងពពួកផ្សិត (preservative agent) បរ៉ាក់ត្រូវបានគេយកមកប្រើប្រាស់ដើម្បីរក្សាគុណភាពផលិតផលម្ហូបអាហារឱ្យបានយូរ និងអាចទៅប្រើជាបន្សំសម្រាប់ផលិតជាឱសថ សម្រាប់លាងដំបៅក្រពះ ជាបន្សំទឹកខ្ពុរមាត់ ។ល។ និង។ល។
តើបរ៉ាក់អាចប៉ះពាល់ដល់សុខភាពអ្វីខ្លះ?
រាល់គ្រប់សារធាតុគីមី ធម្មជាតិ ឬសំយោគសុទ្ធតែផ្តល់គ្រោះថ្នាក់ ចំពោះសុខភាព ឬអាចពុលទាំងអស់ ប្រសិនបើអ្នកប្រើប្រាស់មិនគោរពកំរិតបរិមាណនេះការប្រើប្រាស់។ ការប្រើបរ៉ាក់ ហួសកំរិតនឹងបង្កឱ្យមានបញ្ហា តំរងនោម ឈឺក្បាល រលាកប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ ក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម រមាស់ស្បែក និងអាចដល់អាយុជីវិតក៏មាន។
បើយោងតាមអង្គការសុខភាពពិភពលោក ការប្រើប្រាស់បរ៉ាក់ មានសុវត្ថិភាព គឺត្រឹម ក្នុងកំរិត ០,១៦មីល្លីក្រាម/ក្នុងមួយគីឡូក្រាមនៃម៉ាសមាឌមនុស្ស។ មនុស្សធំពេញវ័យ អាចនឹងស្លាប់បាន ប្រសិនបើទទួលទានជាតិបរ៉ាក់ចូលក្នុងខ្លួនក្នុងកំរិត៧ទៅ៣៥ក្រាម។ ប៉ុន្តែសម្រាប់មនុស្សចាស់ ហូបបរ៉ាក់ចូលត្រឹមតែ១៥ក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ (កុមារត្រឹមតែ៥ក្រាម) អាចបង្កឱ្យជួយគ្រោះក្អួតធ្លាក់ឈាម និងស្លាប់បាន។
ពុំទាន់មានការសិក្សាណាបញ្ជាក់អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការបរិភោគបរ៉ាក់នៅក្នុងចំណីអាហារ ក្នុងបរិមាណតិចតួច និង រយៈពេលយូរទេ។ ប៉ុន្តែគេបានចាត់ទុកបរ៉ាក់ជាសារធាតុពុលខ្លាំង និងជាប់សង្ស័យថាអាចបង្កឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធបន្តពូជ។ ការពិសោធន៍លើសត្វកណ្តុរ ស៊ីចំណីមានសារធាតុបរ៉ាក់ក្នុងរយៈពេលយូរមួយ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថាប្រព័ន្ធបន្តពូជរបស់សត្វឈ្មោលចុះខ្សោយ ឬលូតលាស់មិនពេញលក្ខណៈ ឬបាត់បង់សមត្ថភាពបន្តពូជ។
ក្នុងភាពមន្ទិល និងដោយឈរលើគោលការណ៍ ការពារប្រសើរជាងព្យាបាល អាជ្ញាធរអឺរ៉ុប បានផ្តល់អនុសាសន៍មិនឱ្យប្រើប្រាស់បរ៉ាក់ លើសពី ០,២mg/kg/j (មីល្លីក្រាមក្នុងមួយគីឡូក្រាមនិងក្នុងមួយថ្ងៃ)ឡើយ និងបានណែនាំ
ឱ្យកុមារ និងស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ ស្ត្រីបំបៅដោះកូន ចៀសវាង ឬកាត់បន្ថយទាំងស្រុងការទទួលទានអាហារដែលមានផ្ទុកសារធាតុបរ៉ាក់
ហាមយុវជនកំពុងពេញវ័យកម្លោះទទួលទានបរ៉ាក់
ស្ត្រីក្នុងវ័យបង្កកំណើត ប្រើថ្នាំពន្យារកំណើតអាចទទួលទានសារធាតុបរ៉ាក់បាន ក្នុងន័យបង្កើនប្រសិទ្ធិភាពការពារកុំឱ្យមានកូន៕